En nu dus 1 mei. Lekker warm en Classics 100 op de radio, wat wil een mens nog meer? Cortez the Killer - waar hoor je dat nog volledig, op heden?
Onze laatste weken hier zijn aangebroken. Volgende week gaan we alvast een paar dagen naar Panama, op zoek naar een ambassade, een huis en een school. Iedereen zegt dat het daar warm is, we zullen dat wel voelen.
We waren onlangs trouwens vlakbij de Panamese grens, in een streek vol Italianen. Het leek wel een beetje op Toscane maar dan zonder de stadjes en de wijngaarden. San Vito is immers San Geminiano niet.
Er wonen argoeti's, een soort reusachtige hazen. De plaatselijke bevolking vindt ze een lekkernij; wij vonden ze voornamelijk schattig.
De zonsondergang boven Panama was indrukwekkend.
De terugweg was heel mooi, urenlang lagsheen een rivier doorheen de uitlopers van het Talamancagebergte.
Nauwelijks ander verkeer. Alleen een groepje campers met Nederlandse nummerborden (zelfs hier!) en een verkeersopstopping van koeien.
Emma's arm is weer helemaal genezen. Zij blij, wij blij.
Er waart een ninja door ons huis. Eng, hoor. Maar voorlopig kunnen we hem nog de baas.
Emma moest een project doen op school, over poema's. Hoe leven ze? Hoe verdedigen ze zich? Hoe planten ze zich voort? En dan uitleggen tijdens een speciale science fair. Ze deed dat heel goed en heel serieus, met verbrande neus en wangen.
Casper heeft meegewekt aan de decoratie van een traditioneel ossenkarrenwiel met daarop de zelfportretten van alle kinderen van zijn grade. Hij is het gele ventje rechts beneden, naast 'Prep C'.
Nu het regenseizoen aanbreekt, krijgen we ook hier in de bergen mooie avonden. Perfect skemerkelkiesweer in onze eigen tuin.
En ontwaakt nu maar, verworpenen der aarde. Ik ga met mijn kinderen spelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten