Aan de tienduizenden verkiezinsvlaggen en -affiches in het land te zien is een mandaat de nodige investerigen waard. Alle lantarenpalen in het hele land zijn beplakt, op elke bergtop staat wel een vlag, hele huizen zijn geschilderd in de kleuren van de verschillende partijen, alle auto's hebben wimpeltjes en veel mensen dragen speldjes van hun favoriete (of de meest vrijgevige) kandidaat.
Mijn voorkeur gaat uit naar Tio, die zijn louche bedoelingen schaamteloos benadrukt met zijn Hells Angelssnor, zijn Don Corleonehaarsnit, zijn gemene oogjes, zijn rattentandjes, zijn borsthaar en zijn (jaja!) halsketting. Voor de duidelijkheid: hij voert geen campagne vanuit zijn cel in de gevangenis voor drugshandelaren maar gewoon vanuit het parlement.
Voor sommige kandidaten moet je bewondering opbrengen voor de doortatstendheid waarmee ze afrekenen met gebreken, zoals een uiterlijk als een wederopgestane regenworm:
En ook nonkel Franz doet mee, hij is de vriend van de wat zuurdere kiezer (die hij nooit zal verraden):
De president, die graag zou hebben dat zijn vrouw vicepresidente werd omdat hij zelf geen kandidaat meer mag zijn, loopt zich de benen uit het lijf om infrastructuurprojecten in te huldigen, zo net voor de verkiezingen. Hij heeft de metro geopend en een nieuwe rondweg en een nieuwe luchthaven en nieuwe tunnels en nieuwe verkeerspleinen en nieuwe bushaltes. Wat hij niet kan inhuldigen, zijn de nieuwe sluizen van het Kanaal - het hoogtepunt van zijn ambtstermijn en voorzien voor 2 dagen voor de verkiezingen. Financiele onenigheid, technische problemen, stakingen, onbetrouwbare onderaannemers, slecht weer, warm weer, grondverzakkingen, overstromingen... Ze mogen blij zijn als alles in 2016 klaar is. Ondertussen staan de nieuwe sluisdeuren in de weg - zowat het enige dat op tijd klaar was.
De Caribische kust van Panama is nogal woest.
Invallers moesten dus gebruik maken van de rivieren om door te dringen tot het binnenland.
De belangrijkste is de Chagres, die tot vlakbij Panama Stad loopt en de ideale route is voor iedereen die naar de Stille Oceaan wil gaan. Daarom bouwden de Spanjaarden een groot fort aan de monding van de rivier om zeerovers en ander gespuis buiten deur te houden.
Aan de andere kant mondt de Chagres uit in het Kanaal. Een heel stuk vrediger.
Aan de Atlantische toegang van het Kanaal ligt Colon. Eerder Kingston dan Panama: mulatten, reggea, joints, krotten, geweld. Maar wel steeds met de glimlach.
De prioriteiten van de mensen zijn duidelijk: vanuit hun krot kunnen ze toch lekker Barcelona en Real Madrid rechtstreeks zien spelen. Leve de satellietschotel! Die ruiten of dat toilet kunnen wel wachten.
Je kunt van Panama naar Colon met de trein, bijna 77 kilometer van oceaan tot oceaan. De spoorlijn werd in de jaren 1850 aangelegd om goudzoekers van de Amerikaanse westkust naar Californie te brengen. Hij was cruciaal voor de bouw van het Kanaal in een gebied waar voor de rest geen wegen liggen. Nu rijdt hij 's morgens naar Colon en komt hij 's avonds weer terug. Overdag is het spoor voor goederenvervoer.
In een rijtuig met panoramisch dak rijd je door het oerwoud en is het alsof je over het water van de vele rivieren en meren die het Kanaal voeden, glijdt. Panama zoals je het anders niet ziet.
Een tijdje geleden waren we in het nationaal park van Chiriqui. Om bootje te varen en te snorkelen en te genieten van zonsondergangen in de mangrove.
En wie het breed heeft, laat het natuurlijk ook graag zo hangen.
Er wonen in Panama veel Chinezen. Die hebben winkeltjes en restaurants. En ze hebben vliegerfestivals, waaraan wij natuurlijk graag deelnemen. Al doet de ene dat met wat meer succes en plezier dan de ander.
Als je een beetje uitkijkt, zie in de omgeving van ons huis een hele hoop dieren. Meestal zelfs vanop ons terras.
Leguanen:
Luiaards;
Roodnektamarins;
Opossums:
Wasbeertjes:
Slangen:
Helmspechten:
We hebben 2 poesjes uit het asiel: Pipa en Mia. Vol wormen en schimmel. Ze hebben al een beschermer gevonden.
Lief, he. Maar als we even niet kijken, zijn het al meteen vuile manieren. Die tropen toch.
Tenslotte: ze hebben het misschien niet zo getroffen met hun vader maar gelukkig hebben ze elkaar nog. Kings of the world.
En met deze vrolijke gedachte laat ik u. Moge u alle paaseieren vinden.
