Dus gingen mijn Nederlandse collega en ik op terreinbezoek naar Dominical, een hip surfstadje aan de Pacific vol hippies en punkers in bermudabroeken. We gingen op zoek naar een geschikte lokatie voor een gemeenschappelijke ambassade en we denken dat we die gevonden hebben. Er moet nog het een en ander gebouwd worden maar wij zien grote mogelijkheden.
Het was geen plezierreisje: vergaderen tot lang na zonsondergang in een soms bitse sfeer, waarbij we beiden onze nationale belangen met grote inzet verdedigden.
Maar uiteindelijk vonden we een compromis.
Vanuit ons huis kun je helemaal aan de overkant van de Centrale Vallei de vulkaan Irazú zien liggen. Die moesten wij dus beklimmen. En deze keer zonder mist. Flinke top: bijna 3500 meter hoog. Koud! Daar worden we echt niet vrolijk van.
De wind en de zwaveldampen zorgen voor een indrukwekkende schraalheid.
Dus wij maar weer naar zee, waar het warm is en het zonnetje schijnt. Over de brug over de Tarcoles waar het wemelt van de krokodillen.
En langsheen Los Sueños, een wel heel merkwaardig resort net voor Jaccó. Een reusachtig terrein met golf course, verscheidene condominiums, hotels, restaurants, een overdekt Italiaans straatje vol louche types met gouden kettingen en donkere zonnebrillen en een jachthaven waar vanalles blinkt en schittert. En met nog room for a pony ook.
Maar ons reisdoel lag zuidelijker, naar waar je vanuit de heuvels uitkijkt over het schiereiland van Osa en Amerikanen zo eenzaam zijn dat ze ongevraagd - en wat bij betreft: zeer ongewenst - je het verhaal van hun leven komen vertellen. Gelukkig biedt het landschap afleiding.
Maar 's nachts een leven, daar in dat stuk oerwoud! En bij het krieken van de dag het geschreeuw van brulapen voor wie toch in slaap gesukkeld was. En als de brulapenweer onder zeil zijn, nemen toekans hun lawaaimakerij over. Laat je niet foppen: ze zien er veel discreter uit dan ze zijn.
Wel lekker gegeten, trouwens. Een Italiaans-Aziatisch restaurant dat gepast Confuzione heet.
Casper was heel blij met zijn nieuwe junglehoed en hij wil nu safarigids worden, dan kan hij die de hele dag dragen.
En Emma was zoals steeds op zoek naar nieuwe stukken voor haar schelpencollectie.
Zo wordt de tijd hier wel besteed.
Wie ons wil komen bezoeken moet zich haasten. Het blijft niet duren.
